ο δικός μου ήλιος....

Ένας διαφορετικός ήλιος με φωτίζει και με ζεσταίνει όταν νυχτώσει. Θα μπορούσε να είναι το φώς για μερικούς και ελπίδα για άλλους, μα στην ψυχή μου είναι μόνο δικός μου.
Με κάνει να κλαίω και ν΄αναπνέω...
Με κάνει να γελάω και να βρίζω...
Με κάνει να ζώ και να χαίρομαι...
... αυτός είναι ο δικός μου ήλιος...

Ogni volta

ogni volta che parlo di te
tu fai parte o non parte di me
ogni volta che piango per te
tu fai parte o non parte di noi
ma mille nuovi amori cercherò
per non amarti più
ma mai nessuno al mondo sarai tu
e stanotte la passi con lei
ma ogni cosa ti parla di noi
ogni frase, ogni gesto che fai
è già stato vissuto da noi
chiudi gli occhi e pensi che
le sue mani, la sua pelle no, non sono me
ogni volta che parli di me
faccio parte o non parte di te
ogni volta che piangi per me
faccio parte o non parte di noi
a tutti i nostri amici
tu dirai di non amarmi più
ma solo io saprò a chi pensi tu
voglio te, voglio te, voglio te
perchè tu fai parte di me
voglio te, voglio te, voglio te
fino all' ultimo sguardo
all' ultimo istante
all' ultimo giorno che avrò

(A.V.)

Προσωπικά...

Να κοιμάσαι μόνο 4 ώρες δεν κάνει καλό... (ιδίως για τα "κοριτσάκια"!!!!)... το σημερινό ξύπνημα όμως ήταν... Ρέμος με το "Προσωπικά"...

Προσωπικά δεν έχω αισθήματα για σένα φιλικά
μονάχα βήματα θιγμένα ερωτικά
που μ' αναγκάζουνε να φεύγω βιαστικά

Προσωπικά δεν θέλω τίποτα μαζί σου λογικά
μου πάει ο ήχος της φωνής σου τραγικά
και δεν αλλάζω το κορμί σου με την άψογη ζωή σου
τελικά

Προσωπικά εγώ τρελαίνομαι,
το παραμύθι σου και να' μαι και να φαίνομαι
προσωπικά δεν έχω αίσθηση
αυτό που ζούμε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση
προσωπικά

(Προσωπικά, τυχαίνει βράδια με τραγούδια λαικά
ντυμένη κι άδεια κι αφηρημένη γενικά
να μεταφράζω τη σκηνή δραματικά)

Προσωπικά, εμένα ο χρόνος μου γυρίζει κυκλικά
κι αλλάζει ο τόνος μου στο τέλος ειδικά
γι' αυτό να ξέρεις κι επιμένω, κι ας μου το έχεις ξεγραμμένο
οριστικά

"We can do no great things - only small things with great love"
(Mother Teresa)

• Non possiamo sapere cosa ci potrà accadere nello strano intreccio della vita. Noi però possiamo decidere cosa deve accadere dentro di noi, come possiamo affrontare le cose, e quale decisione prendere, e in fin dei conti è ciò che veramemte conta.
• io sono soltanto uno. non posso fare tutto, ma questo non mi fermerà dal fare quel poco che posso
• è finita la notte. spegni la lampada fumante nell' angolo della stanza. sul cielo d'oriente è fiorita la luce dell'universo: è un giorno lieto. sono destinati a conosciersi tutti coloro che camminerrano per strade simili.
• molti giudicano quello che fai, pochi sentono quello che sei.
• le persone migliori si incontrano sempre per caso.
• dovunque tu vada, vacci con il tuo cuore.
• puoi anche alzarti molto presto ma il tuo destino s'è alzato un'ora prima.

• la paura che l'uomo deve più temere è quella degli altri

• cos'è la realtà se non la tristezza materializzata...
• il pianto è il rifugio delle donne brutte, ma la rovina di quelle attraenti.
  

... ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω, κάνει κρύο, γιατί σ' αυτή τη νύχτα κάθε λεπτό μοιάζει με αιώνα... ακόμα μια νύχτα, που πρέπει να ξεχάσω, niente ti fa capire questa vita poi che senso ha ... μια σιωπή φτιαγμένη για "προσευχή"... forte un dolore sale a farmi male... e va!!... il mio pensiero se ne va... ακολουθώντας ένα δρόμο που ήδη ξέρει... in quale cuore andare e arriverà ... e va... è la mia età che se ne va... και πόση αγάπη φεύγει μαζί της... è questa vita che passa e dove adrà....
... κλείνω την πόρτα και σαν clown σχεδιάζω ένα κόκκινο κύκλο για χαμόγελο... luce bianco sul mio viso... έτοιμη για να ξαναξεκινήσω....

Un Senso

θέλω να καταλάβω το νόημα αυτής της νύχτας (έστω κι αν αυτή η νύχτα δεν έχει νόημα)
θέλω να καταλάβω το νόημα αυτής της ζωής (έστω κι αν αυτή η ζωή δεν έχει νόημα)
θέλω να καταλάβω το νόημα αυτής της "κατάστασης" (έστω κι αν αυτή η "κατάσταση" δεν έχει νόημα)
θέλω να καταλάβω το νόημα αυτής της "θέλησης" (έστω κι αν αυτή η "θέληση" δεν έχει νόημα)
θέλω να καταλάβω το νόημα αυτής της "ιστορίας" (έστω κι αν αυτή η "ιστορία" δεν έχει νόημα)
...
μπορεί τίποτε να μην έχει νόημα αλλά το αύριο θα έρθει... αύριο μια καινούρια μέρα θα έρθει... είναι ήδη εδώ...

Aπό το Γιάννη με αγάπη

Τις ώρες δεν πρέπει να προσπαθούμε ούτε να τις γεμίσουμε, ούτε να τις σπαταλήσουμε, μπορούμε καταρχήν να τις χρησιμοποιήσουμε, μόνο για να μετράμε την απόσταση από αυτό που θέλουμε να δημιουργήσουμε ή να εκτιμήσουμε την αντοχή αυτού που δημιουργήσαμε... και έτσι ίσως ν' αντιλαμβανόμαστε πάντα το πεπερασμένο του χρόνου, άρα και της ώρας, όταν τις αντιλαμβανόμαστε απλά ως ένα διάνυσμα...

mamanonmama

... κοιτάζω το "καινούριο" φεγγάρι και του ζητώ να μου δώσει φως, έτσι θα δώ το σκοτάδι με φαντασία... εκεί που τρέχει το πλήθος ... στο "στόμα" του πεπρωμένου δωρίζοντας ότι καλύτερο έχει στην πιο κοντινή "εξουσία"....
Δεν ξέρω που πάω αλλά ξέρω ότι προχωρώ... περπατώ στο αντίθετο "ρεύμα" και αγνοώ τη φωνή του "άρχοντα"... της κοινής γνώμης... των εύκολων ευκαιριών... των συγνώμη... δεν ξέρω που πάω αλλά ξέρω ότι πάω...
Δεν είμαι η κατάλληλη παρέα για το "παιχνίδι".... μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά.....

• Μη διδάσκεις - μην κάνεις κήρυγμα - μην προσπαθείς να φτάσεις. Αναζήτα μόνο, και όλα θα σου έρθουν ευνοικά.

• Παλιά, ήταν φιλοφρόνηση αν έλεγες για κάποιον " Είναι γεμάτος ανθρωπιά".

• Ο λόγος μου είναι περιορισμένος, η σκέψη μου φτάνει στο άπειρο.

• Όσο λιγότερα επιθυμώ, τόσο περισσότερη ελευθερία έχω.

• Υπάρχουν πλήθος σώματα, αλλά τόσο λίγες ψυχές.

"η ζωή ανήκει σε αυτούς που τολμούν ακόμη να ονειρεύονται και να παλεύουν σκληρά για τα όνειρα τους"
Dead_Poet (07/03/05)

Λίγα λόγια για να σου κάνουν παρέα αυτές τις μέρες

Κυριακή 06/03/05

• Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να χαμογελάσεις, γιατί αυτή είναι μια καλή αρχή για τη μέρα σου. Να θυμάσαι ότι το μοίρασμα της χαράς, είτε είναι σωματική είτε συναισθηματική, ψυχική ή πνευματική, στήνει μια γέφυρα ανάμεσα σ' αυτούς που την μοιράζονται. Αυτή είναι η βάση της κατανόησης ακόμα και αυτών που οι δυο τους δεν μοιράζονται. Επιπλέον, μετριάζει την απειλή των διαφορών τους.

Δευτέρα 07/03/05

• Το να κάνεις μια δουλειά που πρέπει να γίνεται ξανά και ξανά, σε βοηθάει ν' αναγνωρίσεις τους φυσικούς κύκλους της ανάπτυξης και της παρακμής, της γέννησης και του θανάτου. Έτσι αντιλαμβάνεσαι τη δυναμική του σύμπαντος. "Συνηθισμένη" δουλειά... είναι η δουλειά που βρίσκεται σε αρμονία με την τάξη που αντιλαμβανόμαστε στο φυσικό περιβάλλον.

Τρίτη 08/03/05

• Τα γεγονότα της ζωής μας ακολουθούν χρονικά το ένα το άλλο, αλλά διαμέσου της σημασίας τους για μας, βρίσκουν τη δική τους τάξη... το ατέλιωτο νήμα της αποκάλυψης.

Τετάρτη 09/03/05

• Μ' αρέσει να σε σκέφτομαι σαν καλλιτέχνη και πως η ζωή σου είναι το σπουδαιότερο αριστούργημα. Κάθε στιγμή είναι στιγμή δημιουργίας και κάθε στιγμή δημιουργίας έχει μέσα της αμέτρητες δυνατότητες.

Πέμπτη 10/03/05

• Αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς και να το πραγματοποιήσεις.

...μου έδωσες τη γαλήνη για να δέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ ν' αλλάξω, κουράγιο για ν' αλλάξω τα πράγματα που μπορώ και τη σοφία για να καταλάβω τη διαφορά...

Γιάννη,
Σ’ ευχαριστώ που με βοηθάς να γαληνέψω όταν βρίσκομαι σε διαμάχη με τον εαυτό μου.

Κυριακή

Κλεισμένη σ' ένα δωμάτιο, γεμάτο καπνούς παρέα με ένα computer ... μια βαλίτσα με περιμένει... πρέπει να ετοιμαστώ... πρέπει να πάω να αγοράσω τα τελευταία πράγματα... μα δεν έχω όρεξη για τίποτα... ακόμα δύο μέρες και μετά όλα τελιώνουν... αλλά τι θ΄αρχίσει !!!!!!... όχι, τίποτε δεν τελιώνει, αφού σ' ένα μήνα εδώ θα είμαι πάλι... ουφ δεν με αντέχω πλέον... che tristezza... όσο αγαπώ τη μοναξιά άλλο τόσο μισώ τη μελαχγολία.... θέλω να είμαι μόνη και ευτυχισμένη, όπως παλιά... πότε θα ξαναέρθουν αυτές οι μέρες... ίσως να μιλά η κούραση και το στρες... ποιός ξέρει... ίσως πρέπει να σταματήσω να γράφω... ίσως........

Ούτε αυτή τη φορά σου βγήκε σε καλό, ακόμα ένα παραμύθι τέλιωσε. Αναρωτιέσαι αν είναι στο DNA σου αυτό το μαρτύριο χωρίς τέλος. Ζείς αυτή την οφθαλμαπάτη με προσοχή και με σύγχυση ναυαγείς σε μένα...
Τον ιό της αγάπης στην ζωή δυστυχώς δεν μπορείς να τον γιατρέψεις μ’ ένα φάρμακο και αυτή η επιδημία, σου μαραίνει τα λουλούδια της καρδιάς σου. Κοιτάς τον ουρανό, χιλιάδες καρδιές πετούν ανά δύο αλλά η δική σου είναι μόνη και κομματιασμένη σ’ αυτο το γαλάζιο φόντο.
Πού τέλιωσε η ζωή σου; Γιατί του έδωσες όλα;
E adesso non ti passa più...