Πέμπτη, Μαρτίου 17, 2005

... ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω, κάνει κρύο, γιατί σ' αυτή τη νύχτα κάθε λεπτό μοιάζει με αιώνα... ακόμα μια νύχτα, που πρέπει να ξεχάσω, niente ti fa capire questa vita poi che senso ha ... μια σιωπή φτιαγμένη για "προσευχή"... forte un dolore sale a farmi male... e va!!... il mio pensiero se ne va... ακολουθώντας ένα δρόμο που ήδη ξέρει... in quale cuore andare e arriverà ... e va... è la mia età che se ne va... και πόση αγάπη φεύγει μαζί της... è questa vita che passa e dove adrà....
... κλείνω την πόρτα και σαν clown σχεδιάζω ένα κόκκινο κύκλο για χαμόγελο... luce bianco sul mio viso... έτοιμη για να ξαναξεκινήσω....

1 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Enjoyed a lot! »

7:05 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home