mamanonmama

... κοιτάζω το "καινούριο" φεγγάρι και του ζητώ να μου δώσει φως, έτσι θα δώ το σκοτάδι με φαντασία... εκεί που τρέχει το πλήθος ... στο "στόμα" του πεπρωμένου δωρίζοντας ότι καλύτερο έχει στην πιο κοντινή "εξουσία"....
Δεν ξέρω που πάω αλλά ξέρω ότι προχωρώ... περπατώ στο αντίθετο "ρεύμα" και αγνοώ τη φωνή του "άρχοντα"... της κοινής γνώμης... των εύκολων ευκαιριών... των συγνώμη... δεν ξέρω που πάω αλλά ξέρω ότι πάω...
Δεν είμαι η κατάλληλη παρέα για το "παιχνίδι".... μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά.....