Ούτε αυτή τη φορά σου βγήκε σε καλό, ακόμα ένα παραμύθι τέλιωσε. Αναρωτιέσαι αν είναι στο DNA σου αυτό το μαρτύριο χωρίς τέλος. Ζείς αυτή την οφθαλμαπάτη με προσοχή και με σύγχυση ναυαγείς σε μένα...
Τον ιό της αγάπης στην ζωή δυστυχώς δεν μπορείς να τον γιατρέψεις μ’ ένα φάρμακο και αυτή η επιδημία, σου μαραίνει τα λουλούδια της καρδιάς σου. Κοιτάς τον ουρανό, χιλιάδες καρδιές πετούν ανά δύο αλλά η δική σου είναι μόνη και κομματιασμένη σ’ αυτο το γαλάζιο φόντο.
Πού τέλιωσε η ζωή σου; Γιατί του έδωσες όλα;
E adesso non ti passa più...