Περιμένοντας...
Μια συγνώμη να σου ζητώ σαν καλημέρα
και μια καλή κουβέντα μόνο να μου ζητάς
γιατί κουβέρτα και αγάπη θα την κάνεις
ένα χαμόγελο και μια ματιά να σου χαρίζω
κι ας είμαι πιο μικρός και από τον Αυγερινό
και εσύ πιο λαμπρή από την Πούλια στο θέρος
Λιοπύρι να ναι το μυαλό μου και εσύ δροσιά
και όνειρο καράβι δίχως κατάρτι
Να σεργιανίσω την θάλασσα της εμορφιάς σου
και την αγάπη σου να την κουρσέψω
με να σκουτί για πανί
και με μη λησμονεί άνθι για σχοινί
να δέσω την θάλασσα
στεριά να την κάμω
να πατώ όπου πατείς
και τα χνάρια τούτα να τα βλέπω
να γύρω τα βουνά
ακρογιάλι να ναι
με τα νησιά προσκεφάλι
για την ζωή σου
με το άρωμά σου άνεμο
να χαθώ και να το γυρεύω
να αναστηθώ να ζήσω
φιλί μου να σαι αγαπημένο...
...και μαξιλάρι πολύτιμο
κεντημένο με αναστεναγμούς
με την κλωστή της ζήσης
και με δαντέλα από σύννεφα καμωμένη.
Aspettando...
Ti chiedo perdono per buongiorno
e vorrei che mi chiedessi una buona parola
così che diventi coperta e amore,
un sorriso e uno sguardo ti donerei
pure se sono più piccolo dell’alba
e tu più brillante del sole nelle messe d’agosto
caldo sarebbe il mio animo e tu saresti la freschezza,
un sogno come nave senza l’albero
potrei solcare il mare della tua bellezza
e il tuo amore corseggiare
con un vestito per vela
e un non ti scordar di me per fune
tenderò il mare
fino a renderlo terraferma
metterò i piedi dove cammini tu
e vedrò le nostre orme
ci sarà la costa
attorno alle montagne
e avrai le isole come cuscino
per la vita
con il tuo profumo per vento
mi perderò e lo cercherò
per risuscitare e vivere
tu sarai il mio bacio amato…
… e un prezioso cuscino
ricamato di sospiri
con il filo della vita
e il merletto scontornato delle nuvole.
* Ringrazio Sabrina per la pazienza che ha avuto nell' aiutarmi a sistemare questa poesia.
posted by solitudine at 14:55
0 comments
