Κυριακή, Φεβρουαρίου 27, 2005

se è vero che ci sei...

Όταν βλέπω τη θάλασσα, καταλαμβαίνω ότι δύο μάτια είναι λίγα για αυτή την απέραντη κίνηση...Νιώθω ότι είμαι μόνη και περπατώ πίσω από τον κόσμο μα αντιλαμβάνομαι ότι ούτε δύο πόδια φτάνουν για να τον γυρίσεις.... Όταν κοιτάζω τον ουρανό, με τ΄αστέρια του και αυτά που κρύβει... πολλές οι νύχτες που πέρασα μόνη, χωρίς εσένα, δεν μπορώ πια να θυμηθώ...
Και αν είναι αλήθεια ότι υπάρχεις, δείξε μου το γιατί έχω ανάγκη να μοιραστώ όλα αυτά με σένα... είναι ένα μήνυμα για σένα, σου φωνάζω, σε γυρεύω, σε φαντάζομαι... και όλα αυτά πρίν ν’ αλλάξει το φεγγάρι και να έρθει η άνοιξη... αν είναι άλήθεια ότι υπάρχεις να ξέρεις ότι ποτέ δεν έψαξα για κάτι, ίσως γιατί δεν είχα τίποτε για να ψαξω....
μα αν είναι αλήθεια ότι υπάρχεις τότε έλα να διώξεις τη μοναξιά αυτού του άνθρωπου που κατάλαβε τα όρια του σ’ αυτον τον κόσμο...