Ήρθες και μου είπες τον πόνο σου, είδα τα δάκρυα στα μάτια σου καλέ μου, μου ράγισες την καρδιά...
Πέντε χρόνια είπες της χάρισες και στο τέλος σε πούλησε.... μα αγαπημένε μου φίλε σου λέω μια προδοσία στα είκοσιένα σου χρόνια είναι μια μικρή γεύση της ζωής που ζούμε γιατί θα βρείς πολλές στην πορεία της ζωής σου και αν τώρα νιώθεις πληγωμένος εγώ θα σου σκουπίσω τα δάκρυα υπόσχοντας σου ότι θα είμαι πάντα στο πλάι σου ... όποτε πέσεις και χρειαστείς ένα χέρι να σε βοηθήσει να ορθοποδήσεις το δικό μου θα είναι πάντα απλωμένο....
« Το δειλό χέρι απλώθηκε για να βοηθήσει
Έναν αδελφό που είχε ανάγκη
Μία καλή κουβέντα σε μια στιγμή μεγάλου θρήνου
Που δείχνει ένα πραγματικό φίλο....»
( Κάρολος Ντίκενς )