Πες μου την αλήθεια για τον έρωτα...
Κάποιοι νομίζουν πως έφηβος είναι,
Κάποιοι άλλοι πως είναι πουλί,
Κάποιοι τον θέλουν τη γη να γυρίζει,
Και άλλοι σαν μόνο μια ιδέα τρελή,
Κι όταν ρώτησα αυτόν εδώ δίπλα,
Που φαινόταν να ξέρει να πει,
Η γυναίκα του τον τράβηξε μέσα
Και του είπε να μη με ξαναδεί.
Μοιάζει τάχα με τη θαλπωρή της πυτζάμας;
Ή με πιάτο καλού ρεστωράν;
Να βρωμάει σαν να’ τανε λάμας;
Ή θεσπέσια αναδύει μυρουδιά;
Έχει τάχα αγκάθια αφάνας;
Κι αιχμές που κόβουν σαν λάμα;
Ή να είναι σαν χνούδι απαλό;
Αλήθεια πες μου! Τι είναι ο Έρωτας; Σε παρακαλώ!
Οι ιστορικές φυλλάδες τον έχουν
Σε μικρές σημειώσεις χωμένο,
Μα απ’ την άλλη, όλοι τον θέλουν
Μες στους στόλους μας πολυταξιδεμένο.
Σε υπηρεσιακές αναφορές αυτοχειρίας,
Κάθε τόσο τον βρίσκω τρυπωμένο,
Και στις λίστες με τα δρομολόγια των τρένων,
Χάλια, τον έρμο, ορνιθοσκαλισμένο.
Αλυχτάει σαν σκυλί πεινασμένο,
Ή εμβατήρια παιανίζει σαν μπάντα;
Του’ χει κάνει κανένας το σκίτσο;
Στη σκηνή τόνε βγάζουν ή τον αφήνουν στη ράμπα;
Τραγουδά σαν καλός γλεντοκόπος;
Ή σαν πρίμα της όπερας σκούζει;
Και σωπαίνει σαν του λένε “σταμάτα επιτέλους αυτό!”;
Αλήθεια πες μου! Τι είναι ο Έρωτας; Σε παρακαλώ!
Σε μια έπαυλη κρυφοκοίταξα ντάλα καλοκαίρι,
Μπα, πουθενά δεν ήταν εκεί μέσα,
Στου Μπράιτον έψαξα το δροσερό αέρι,
Και στον Τάμεση πήγα πάνω – κάτω,
Δεν ρώτησα ένα αηδόνι που βρήκα,
Ούτε είδα στην ευωδία της τουλίπας,
Πάντως σε βάδισμα κότας δεν ήταν,
Ούτε κάτω από κρεβάτι κρυμμένος.
Του αρέσουν μόνο ενδιαφέρουσες φάτσες;
Αρρώσταίνει τάχα απ’ το ύψος;
Μπας και πάει κάθε μέρα στις κούρσες;
Σαν χόρδη μήπως πάλλεται πάντα;
Πώς αισθάνεται μπροστά στη χλιδή;
Εθνική περηφάνια να νιώθει;
Διασκεδάζει με κάποιο χοντρό χωρατό;
Αλήθεια πες μου! Τι είναι ο Έρωτας; Σε παρακαλώ!
Κι όταν είναι να έλθει, σ’ το λέει, και πώς;
Μ’ ένα νεύμα σαν ξύσιμο μύτης;
Με ένα κτύπημα πρωί – πρωί στην πόρτα;
Ξενυχιάζοντάς σε στο λεωφορείο;
Είναι κάτι σαν αλλαγή του καιρού;
Χαιρετάει μ’ ευγένεια σαν μπαίνει ή όχι;
Και θα με στείλει μεμιάς στον έβδομο ουρανό;
Αλήθεια πες μου! Τι είναι ο Έρωτας; Σε παρακαλώ!
W. H. AUDEN
Κάποιοι άλλοι πως είναι πουλί,
Κάποιοι τον θέλουν τη γη να γυρίζει,
Και άλλοι σαν μόνο μια ιδέα τρελή,
Κι όταν ρώτησα αυτόν εδώ δίπλα,
Που φαινόταν να ξέρει να πει,
Η γυναίκα του τον τράβηξε μέσα
Και του είπε να μη με ξαναδεί.
Μοιάζει τάχα με τη θαλπωρή της πυτζάμας;
Ή με πιάτο καλού ρεστωράν;
Να βρωμάει σαν να’ τανε λάμας;
Ή θεσπέσια αναδύει μυρουδιά;
Έχει τάχα αγκάθια αφάνας;
Κι αιχμές που κόβουν σαν λάμα;
Ή να είναι σαν χνούδι απαλό;
Αλήθεια πες μου! Τι είναι ο Έρωτας; Σε παρακαλώ!
Οι ιστορικές φυλλάδες τον έχουν
Σε μικρές σημειώσεις χωμένο,
Μα απ’ την άλλη, όλοι τον θέλουν
Μες στους στόλους μας πολυταξιδεμένο.
Σε υπηρεσιακές αναφορές αυτοχειρίας,
Κάθε τόσο τον βρίσκω τρυπωμένο,
Και στις λίστες με τα δρομολόγια των τρένων,
Χάλια, τον έρμο, ορνιθοσκαλισμένο.
Αλυχτάει σαν σκυλί πεινασμένο,
Ή εμβατήρια παιανίζει σαν μπάντα;
Του’ χει κάνει κανένας το σκίτσο;
Στη σκηνή τόνε βγάζουν ή τον αφήνουν στη ράμπα;
Τραγουδά σαν καλός γλεντοκόπος;
Ή σαν πρίμα της όπερας σκούζει;
Και σωπαίνει σαν του λένε “σταμάτα επιτέλους αυτό!”;
Αλήθεια πες μου! Τι είναι ο Έρωτας; Σε παρακαλώ!
Σε μια έπαυλη κρυφοκοίταξα ντάλα καλοκαίρι,
Μπα, πουθενά δεν ήταν εκεί μέσα,
Στου Μπράιτον έψαξα το δροσερό αέρι,
Και στον Τάμεση πήγα πάνω – κάτω,
Δεν ρώτησα ένα αηδόνι που βρήκα,
Ούτε είδα στην ευωδία της τουλίπας,
Πάντως σε βάδισμα κότας δεν ήταν,
Ούτε κάτω από κρεβάτι κρυμμένος.
Του αρέσουν μόνο ενδιαφέρουσες φάτσες;
Αρρώσταίνει τάχα απ’ το ύψος;
Μπας και πάει κάθε μέρα στις κούρσες;
Σαν χόρδη μήπως πάλλεται πάντα;
Πώς αισθάνεται μπροστά στη χλιδή;
Εθνική περηφάνια να νιώθει;
Διασκεδάζει με κάποιο χοντρό χωρατό;
Αλήθεια πες μου! Τι είναι ο Έρωτας; Σε παρακαλώ!
Κι όταν είναι να έλθει, σ’ το λέει, και πώς;
Μ’ ένα νεύμα σαν ξύσιμο μύτης;
Με ένα κτύπημα πρωί – πρωί στην πόρτα;
Ξενυχιάζοντάς σε στο λεωφορείο;
Είναι κάτι σαν αλλαγή του καιρού;
Χαιρετάει μ’ ευγένεια σαν μπαίνει ή όχι;
Και θα με στείλει μεμιάς στον έβδομο ουρανό;
Αλήθεια πες μου! Τι είναι ο Έρωτας; Σε παρακαλώ!
W. H. AUDEN
posted by solitudine at 20:00
3 Comments:
Εγώ πάντως δεν θα πω την αλήθεια ή την μη αλήθεια. Όταν τον συναντώ πάντως, θέλω μόνο να συμβαίνει, και αυτό πάντα ευτυχισμένο με κάνει.
Επειδή εκ πεποιθήσεως ή απλά από ανικανότητα δεν μπορώ να διαχωρίσω την αγάπη με τον έρωτα όσο εύκολα μπορώ τουλάχιστον κατά την δική μου αντίληψη τον πόθο με το πάθος σου παραθέτω το παρακάτω κείμενο.
Γιασεμιά την πόλη να αγκαλιάζουν
όταν σαν άνεμος, η ανάσα σου θεριεύει
Της ψυχής παρένθεση και ουσία είναι ανάσα άλλη.
Η αγάπη, μάθε, μπορεί και να δυναστεύει.
Μάτια καθαρά, μα η ματιά σαν άλλη,
στην άκρη κάθε άλλης
- κραυγή, κραυγής μεγάλης -
ζητά να ξαποσταίνει.
Γέρνει το κορμί, και το μυαλό μας γέρνει
το νου να προφυλάξει
Το αχ το μεγάλο, όμως,
…να το κοινωνήσεις, αχ πιο μεγάλο, είναι.
Πορφυρογέννητο έρωτα
πώς τάχα, να ζωγραφίσεις
Τη διαδρομή και αν σχεδιάζεις
μόνο τη ζεις δεν την ορίζεις
Του νου το σκότος, και η αναλαμπή,
αχτίδα με ορμή σε κάθε ουτοπία,
τι ίσκιος κι αν τον συντροφεύει,
το όνειρο δεν βασιλεύει.
Κάθε γωνιά και άκρη
μα μήτε τέλος μήτε και αρχή,
στα ίχνη της αγάπης
τού έρωτος μόνο ιχνηλάτης
JP
ΥΓ. Σε ευχαριστώ για το email σου.
That's a great story. Waiting for more. »
Keep up the good work Oakland county friend of the court pontiac michigan Order imitrex injection from india order tadalafil non prescription online http://www.columbia-and-snake-river-cruises.info/pontiacmotordivision.html Buy provigil christina ricci picture and prozac nation tadalafil bph trial Tramadol info overnight andy roddick's penis Cards prepaid legal business Chick blowjob http://www.antidepressants-3.info/Pontiac-sv6-review.html asian assfuck search engine positioning results
Δημοσίευση σχολίου
<< Home