... η ζωή είναι ωραία όταν την αγαπάς και δεν τη φοβάσαι...

" Έχω πληγωθεί και δε θα ξαναεμπιστευτώ ξανά κανένα! "
Και τι έγινε που πληγώθηκες λίγο; Ο πόνος διδάσκει. Ζούμε σ' ένα πραγματικά ανόητο κόσμο που πιστεύει ότι όλα πρέπει να βρίσκονται πάντα σε μια ευτυχισμένη αποκορύφωση. Είναι φοβερό! Λίγος πόνος δεν κάνει κακό. Έχω μάθει ένα σωρό υπέροχα πράγματα μέσα από οδυνηρές καταστάσεις. Μάλιστα μερικές φορές χρειαζόμαστε το θάνατο για να μας διδάξει τη ζωή, χρειαζόμαστε τη δυστυχία για να διδαχτούμε τη χαρά.
Γι' αυτό λοιπόν, καλοσώρισε τον πόνο όταν έρχεται. Αποτελεί μέρος της ζωής. Αγκάλιασε τον. Βίωσε τον! Μάθε να τον νιώθεις και πάλι. Μην τον αρνιέσαι. Ναί ίσως να πονάει. Πες όμως δεν πειράζει κι αν πονάει. Φώναξε, ούρλιαξε, δάγκωσε τα σεντόνια σου. Ζήσε τον πόνο. Κλάψε. Χτύπα τη γροθιά σου στο τραπέζι. Θύμωσε! Ασ' το να ξεσπάσει. Και μετά ξέχνα το. Αλλιώς θα το κουβαλάς μέσα σου για πάντα. Και ξέρεις τι συμβαίνει όταν κουβαλάς μέσα σου τον πόνο; Ο πόνος τρέφεται από σένα.

"Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου". Δεν είναι Κακό αυτό. Αγαπάς για ν' αγαπάς και όχι για να πάρεις ανταπόδωση - αυτό δεν είναι αγάπη.
" Όταν ελπίζεις κινδυνεύεις να πονέσεις" και " όταν δοκιμάζεις κινδυνεύεις ν' αποτύχεις". Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε. Όποιος δε ρισκάρει τίποτε δε κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν' αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη, αλλά δε μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δε ζει και δεν αγαπά. Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες και τους εθισμούς του. Έχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελέυθερος.

Leo Felice Buscaglia