Κάθε μέρα Κυριακή...

Φιλιά να σου χαρίζω
και να σε ανασαίνω
τα μάτια σου εικόνισμα άγιο
να το βλέπω και να το λαχταρώ
τα χέρια σου κόσμημα που στο λαιμό μου θέλω
και το μπούστο σου μαξιλάρι
να το αγκαλιάζω και να το κεντώ
με λέξεις και φιλιά
και ένα χάδι πορφυρό
τον αναστεναγμό μου να συντροφεύει
κάθε δάκρυ σου
νερό μου και δροσιά
καθώς θα το σβήνω με την αγάπη μου
την δίψα σου η δίψα μου να ανταμώνει
με κάθε σκέψη όνειρο
και κάθε λόγο προσταγή
και τα χείλια σου τα δροσερά
μαλαματένιο κτέρισμα
στον δικό μου ναό
να σε αγαπώ και να σε πιστεύω
το άρωμά σου σαν χαθώ
μαζί μου θα το πάρω
αφέντη μου και οδηγό
και μια λαχτάρα μεγάλη

Γιάννης Παπαδόπουλος